Τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας δεν παραγράφονται
ΕΠΑΝΟΡΘΩΝΟΝΤΑΙ
Οι οφειλές της Γερμανίας προς την Ελλάδα πρέπει να εξοφληθούν και ως εγγύηση ότι στο μέλλον δεν θα επαναληφθούν παρόμοια εγκλήματα.
Το 5ο Σεμινάριο Διεθνούς Δικαίου Ναυπλίου, που διοργάνωσε το Πάντειο Πανεπιστήμιο, με επικεφαλής τον καθηγητή Στέλιο Περράκη, στο Ναύπλιο, από 12-14 Ιουνίου 2009, η Ε΄ Συνεδρία - Εσπερίδα είχε θέμα: «Εγκλήματα πολέμου κατά της ανθρωπότητα και κρατική ετεροδικία: Το ζήτημα των πολεμικών επανορθώσεων για τη γερμανική κατοχή στην Ελλάδα. Διεθνείς και εθνικές διαστάσεις».
Στην Εσπερίδα, που συνήλθε στο Βουλευτικό, έστειλε χαιρετισμό ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κάρολος Παπούλιας, προσφώνησαν ο Δήμαρχος Ναυπλίου Π. Αναγνωσταράς, ο Πρύτανης του Παντείου Πανεπιστημίου Π. Τσίρης και την εισαγωγική ομιλία, με τίτλο «Δικαιοσύνη απαιτούμε» έκαμε ο Μανώλης Γλέζος. Την παραθέτουμε:
Δικαιοσύνη απαιτούμε
«Η ειρήνη ως πρώτιστο από τα βασικά αγαθά, πρέπει να είναι το μόνιμο μέλημα τώρα και για το μέλλον, για όλους μας.
Είναι αδιανόητο να εξακολουθούν οι άνθρωποι να λύνουν τις διαφορές τους αφαιρώντας τη ζωή των συνανθρώπων τους. Αναγκαία συνεπώς προϋπόθεση η φιλία ανάμεσα στους λαούς, για να εξαλειφθεί η κατάρα του πολέμου.
Ο γερμανικός και ο ελληνικός λαός, δεν είναι βέβαια γείτονες είναι όμωςπανάρχαιοι λαοί, ανήκουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση και από την προσφορά τους -καθένας από το μετερίζι του- στην τεχνολογία, στις επιστήμες, στα γράμματα, στις τέχνες και στη φιλοσοφία, υπολογίζονται ως παράγοντες στην ανθρωποποίηση του ανθρώπου. Η συνεργασία συνεπώς και η φιλία τους είναι υποχρεωτική για την ύπαρξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης και πέρα από αναγκαία για την εδραίωση της Ειρήνης.
Δυστυχώς όμως την ανάπτυξη των σχέσεων φιλίας και των δύο λαών εμποδίζει ένα οδυνηρό αγκάθι το οποίο δημιούργησε ο Χίτλερ στη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου με την επίθεση, εισβολή και κατοχή της Ελλάδας.
Χωρίς να υπάρχουν εδαφικές προστριβές, ανάμεσα στις δύο χώρες, παρά την ανυπαρξία ανταγωνιστικών διαφορών και χωρίς να έχει προκαλέσει η μικρή Ελλάδα τη μεγάλη Γερμανία, ο Χίτλερ εξαπέστειλε μια τρομερή στρατιά από τη μια άκρη της Ευρώπης στην άλλη και κατέκτησε την Ελλάδα.
Ο Ελληνικός λαός γνώρισε την πιο μαύρη, την πιο σκληρή, την πιο αιμοβόρα κατοχή στη μακραίωνη ιστορία του: Διαμελισμός της εθνικής του υπόστασης και μοίρασμα των εδαφών της σε άλλα κράτη. Ωμή λεηλασία του εθνικού πλούτου, αρπαγή περιουσιών των πολιτών. Γενοκτονία με την πείνα, την ομηρία, τις ομαδικές εκτλέσεις, τα ολοκαυτώματα. Η Ελλάδα είχε τις μεγαλύτερες αναλογικά απώλειες στον πληθυσμό της από όλες τις χώρες της Ευρώπης. Έχασε το 13,5% του πληθυσμού της.
Ποιες είναι οι οφειλές
Οι οφειλές της Γερμανίας απέναντι στην Ελλάδα και στον Ελληνικό Λαό για όλες τις καταστροφές, αρπαγές, λεηλασίες και ανθρωποκτονίες συνίστανται:
1. Στο δάνειο που συνήψε το Γ Ράιχ στις 14 Μαρτίου 1942 από την Ελλάδα και το Γ Ράιχ υπόγραψε ότι θα επιστρέψει με το τέλος του πολέμου, ύψους 3,5 δισεκατομμυρίων δολαρίων και το οποίο δεν έχει επιστρέψει. Ας σημειωθεί ότι το πανίσχυρο Γ Ράιχ από όλες τις κατεχόμενες χώρες της Ευρώπης μόνο με την Ελλάδα συνήψε τέτοιο δάνειο. Ας σημειωθεί επίησς ότι η Ελλάδα από το 1828 ως σήμερα συνάπτει δάνεια από άλλες χώρες και η μοναδική φορά που δάνεισε άλλη χώρα, είναι αυτή της κατοχής, στη Γερμανία.
2. Στις πολεμικές επανορθώσεις, τις οποίες επιδίκασαν οι 19 Συμμαχικές χώρες, να πληρώσει η Γερμανία στην Ελλάδα για τις επιτάξεις, αρπαγές και καταστροφές που προξένησαν τα ναζιστικά στρατεύματα κατοχής στον υλικό και τεχνικό πλούτο της Χώρας και οι οποίες ανέρχονται στο ποσό των 7,1 δισεκατομμυρίων δολαρίων και για τις οποίες δεν έχει δοθεί ούτε ένα μάρκο. Σε αυτά τα ποσά δεν υπολογίστηκαν ούτε η ληστεία με το πλαστό γερμανικό μάρκο, ούτε 19 τόνοι ασήμι και 2,5 τόνοι νικέλιο από το λιώσιμο των κερμάτων, ούτε ο χρυσός της Τράπεζας της Ελλάδας.
3. Στις αποζημιώσεις προς τους Έλληνες πολίτες για την αφαίρεση ή και καταστροφή της περιουσίας τους και την αφαίρεση της ανεκτίμητης ανθρώπινης ζωής. Σε 89 ανέρχονται τα ολοκαυτώματα των μαρτυρικών πόλεων (Καλάβρυτα, Δίστομο, Χορτιάτης, Βιάννος, Κομμένο, Λιγκιάδες, Βουνιχώρα, Κάνδανος κ.τ.λ.) σε εκατοντάδες οι εκατόμβες των θυσιών στα σκοπευτήρια του θανάτου και στα στρατόπεδα της φρίκης στην Ελλάδα, στη Γερμανία, στην Αυστρία και στην Πολωνία. Οι Γερμανικές Κυβερνήσεις θεωρούν ότι εξόφλησαν δήθεν το χρέος τους απέναντι στις εκατοντάδες χιλιάδες θύματα με το αστείο ποσόν των 110 εκατομμυρίων γερμανικών μάρκων που έδωσαν το 1960, σε μια επαίσχυντη συναλλαγή για την αποφυλάκιση του εγκληματία πολέμου Μέρτεν και την παραπομπή των εγκληματιών πολέμου στη Γερμανία για να δικαστούν από τα Γερμανικά Δικαστήρια. Δεν καταδικάστηκε ούτε ένας.
Με ποιο δικαίωμα
Αυτές τις απαράγραπτες οφειλές οι κυβερνήσεις της μεταπολεμικής και ενοποιημένης Γερμανίας αρνούνται διαρρήδην να καταβάλουν, άλλοτε με διάφορα γελοία προσχήματα, άλλοτε με την αδιανόητη σιωπή τους και άλλοτε με αναίσχυντα κατηγορηματικά όχι.
Μπροστά σε αυτή την ασύλληπτη αδικία, είμαστε υποχρεωμένοι να υπενθυμίσουμε στις Γερμανικές κυβερνήσεις:
Πρώτον: Με ποιο δικαίωμα δεν καταβάλλει η Γερμανία τις αναμφισβήτητες υποχρεώσεις της απέναντι στην Ελλάδα και στον Ελληνικό λαό. Είναι χαρακτηριστικό ότι η Ιταλία και η Βουλγαρία εξεπλήρωσαν τις υποχρεώσεις τους απέναντι στην Ελλάδα. Δεν είναι παράλογο όμως να έχουν πληρώσει αυτές οι δύο χώρες, που ήρθαν ως κατακτητές στην Ελλάδα, εξαιτίας των Ναζί, και να αυτοεξαιρείται η Γερμανία;
Δεύτερον: Δεν είναι παράλογο, να έχουν πάρει όλες οι χώρες οι οποίες ενεπλάκησαν σε πόλεμο με το Γ Ράιχ, κατεχόμενες και μη πολεμικές επανορθώσεις, με νόμιμο ή παράτυπο τρόπο, και η Ελλάδα να είναι η μόνη χώρα η οποία να μην έχει πάρει ούτε ένα μάρκο.
Τρίτον: Με ποιο δικαίωμα η Γερμανία να παραβιάζει το διεθνές δίκαιο, την κοινή λογική και την πανανθρώπινη ηθική και αρνείται να επανορθώσει όσα ως εισβολές και κατακτητής το Γ Ράιχ διέπραξε σε βάρος της Ελλάδας και του Λαού της;
Τέταρτον: Με ποιο δικαίωμα η Γερμανία λησμονεί ότι τη σημερινή ύπαρξή της, ως μια από τις Δημοκρατίες της Ευρώπης, την οφείλει στην καθοριστική συμβολή του Ελληνικού λαού στον αγώνα για τη συντριβή του ναζιστικού καθεστώτος; Γιατί, φυσικά, δεν θέλουμε να πιστέψουμε πως ο γερμανικός λαός νοσταλγεί την εποχή του Χίτλερ και δεν θέλει να απολαμβάνει τα αγαθά της Δημοκρατίας.
Πέμπτον: Με ποιο δικαίωμα η σημερινή Γερμανία με την απαράδεκτη συμπεριφορά της απέναντι στην Ελλάδα αρνείται να αναγνωρίσει τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας που διέπραξε στη χώρα μας; Γιατί αρνείται να κατανοήσει ότι όποιος δεν θυμάται την απανθρωπιά και δεν συμβάλλει για να απαλείψει τις συνέπειές της, γίνεται και πάλι ευπρόσβηλος σε πλέον μεγαλύτερους και πλέον επώδυνους κινδύνους μετάδοσης των αιτιών που την προκαλούν;
Δεν επαιτούμε - Απαιτούμε
Παρ’όλ’ αυτά ο Ελληνικός λαός επιμένει να θεωρεί ότι οι απαιτήσεις της Ελλάδας και του Λαού της δεν είναι ΑΙΤΗΜΑ, είναι ανυποχώρητο ΔΙΚΑΙΩΜΑ. Δε ζητιανεύουμε, απαιτούμε η Γερμανία να πληρώσει αυτά που οφείλει στην Ελλάδα, ως χρέος απέναντι στη λογική, στο δίκαιο, στην ιστορία και στον εαυτό της.
Ο Γερμανικός Λαός οφείλει να γνωρίζει ότι στη σκέψη μας και στις ενέργειές μας δεν πρυτανεύει η εκδίκηση για όσα ανήκουστα εγκλήματα έχουν διαπραχθεί από τα ναζιστικά στρατεύματα κατοχής σε βάρος μας. Αντίθετα γνώμονάς μας είναι η αποκατάσταση του δικαίου και η ανάπτυξη της φιλίας ανάμεσα στους Λαούς μας.
Γι’ αυτό προτείνουμε, αφού πρώτα και κύρια η Γερμανία αναγνωρίσει τις οφειλές της προς την Ελλάδα και τον Ελληνικό Λαό να συζητηθεί, σε έναν γόνιμο διάλογο, ο πιο πρόσφορος τρόπος καταβολής αυτών των υποχρεώσεων. Όπως π.χ. σπουδές Ελλήνων στη Γερμανία (πρότασή μου: στο Αννόβερο στις 12 Μαΐου 1995, στην εφημερίδα Die Zeit στις 29 Σεπτεμβρίου 1995, στους Δελφούς στην Ελληνογερμανική Διάσκεψη 19-21 Ιουνίου 1998, στο Dortmund στις 14 Νοεμβρίου 1998 και στο Bad Boll, στην Κολωνία, στη Βόννη, στο Βερολίνο Οκτώβριος 2000) για την ανάπτυξη στενότερων δεσμών φιλίας ανάμεσα στους δύο λαούς.
Αυτές είναι οι δικές μας προθέσεις. Εάν όμως οι Κυβερνήσεις της Γερμανίας με διάφορα απίθανα προσχήματα παρελκύουν την αντιμετώπιση του προβλήματος, γιατί επιδιώκουν να σκεπάσει ο χρόνος με λήθη τα γεγονότα, ματαιοπονούν. Όπως δεν ξεχάσαμε και περιμέναμε σχεδόν μισόν αιώνα να ενοποιηθούν οι δύο Γερμανίες για να αξιώσουμε αυτό που δικαιούμαστε, με την ίδια επιμονή δηλώνουμε ότι δεν πρόκειται να παραιτηθούμε των όσων δικαιούμαστε. Ας έχουν υπόψιν όλοι - και η Ελληνική Κυβέρνηση που αδρανεί και η Γερμανική Κυβέρνηση που κωφεύει - ότι τα εγκλήματα πολέμου δεν παραγράφονται. Και ακόμα παραπάνω ο Ελληνικός Λαός δεν παραγράφει την ιστορία του».
Εισηγητές επίσης στο θέμα ήσαν οι: Στέλιος Περράκης, Ι. Μπουρλογιάννης, Κ. Σταμούλη, Α. Μπρεδήμας, Μ. Γαβουνέλη, Α. Ράντος, Χ. Τσιλιώτης, Ε. Μίχα, Β. Σαράντη.
Παρεμβάσεις έκαναν οι: Ευάγγελος Μαχαίρας, Γραμματέας του Εθνικού Συμβουλίου Διεκδίκησης των Οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα και ο Δαμιανός Βασιλειάδης, μέλος του Εθνικού Συμβουλίου.
Μανώλης Γλέζος
ΕΠΑΝΟΡΘΩΝΟΝΤΑΙ
Οι οφειλές της Γερμανίας προς την Ελλάδα πρέπει να εξοφληθούν και ως εγγύηση ότι στο μέλλον δεν θα επαναληφθούν παρόμοια εγκλήματα.
Το 5ο Σεμινάριο Διεθνούς Δικαίου Ναυπλίου, που διοργάνωσε το Πάντειο Πανεπιστήμιο, με επικεφαλής τον καθηγητή Στέλιο Περράκη, στο Ναύπλιο, από 12-14 Ιουνίου 2009, η Ε΄ Συνεδρία - Εσπερίδα είχε θέμα: «Εγκλήματα πολέμου κατά της ανθρωπότητα και κρατική ετεροδικία: Το ζήτημα των πολεμικών επανορθώσεων για τη γερμανική κατοχή στην Ελλάδα. Διεθνείς και εθνικές διαστάσεις».
Στην Εσπερίδα, που συνήλθε στο Βουλευτικό, έστειλε χαιρετισμό ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κάρολος Παπούλιας, προσφώνησαν ο Δήμαρχος Ναυπλίου Π. Αναγνωσταράς, ο Πρύτανης του Παντείου Πανεπιστημίου Π. Τσίρης και την εισαγωγική ομιλία, με τίτλο «Δικαιοσύνη απαιτούμε» έκαμε ο Μανώλης Γλέζος. Την παραθέτουμε:
Δικαιοσύνη απαιτούμε
«Η ειρήνη ως πρώτιστο από τα βασικά αγαθά, πρέπει να είναι το μόνιμο μέλημα τώρα και για το μέλλον, για όλους μας.
Είναι αδιανόητο να εξακολουθούν οι άνθρωποι να λύνουν τις διαφορές τους αφαιρώντας τη ζωή των συνανθρώπων τους. Αναγκαία συνεπώς προϋπόθεση η φιλία ανάμεσα στους λαούς, για να εξαλειφθεί η κατάρα του πολέμου.
Ο γερμανικός και ο ελληνικός λαός, δεν είναι βέβαια γείτονες είναι όμωςπανάρχαιοι λαοί, ανήκουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση και από την προσφορά τους -καθένας από το μετερίζι του- στην τεχνολογία, στις επιστήμες, στα γράμματα, στις τέχνες και στη φιλοσοφία, υπολογίζονται ως παράγοντες στην ανθρωποποίηση του ανθρώπου. Η συνεργασία συνεπώς και η φιλία τους είναι υποχρεωτική για την ύπαρξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης και πέρα από αναγκαία για την εδραίωση της Ειρήνης.
Δυστυχώς όμως την ανάπτυξη των σχέσεων φιλίας και των δύο λαών εμποδίζει ένα οδυνηρό αγκάθι το οποίο δημιούργησε ο Χίτλερ στη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου με την επίθεση, εισβολή και κατοχή της Ελλάδας.
Χωρίς να υπάρχουν εδαφικές προστριβές, ανάμεσα στις δύο χώρες, παρά την ανυπαρξία ανταγωνιστικών διαφορών και χωρίς να έχει προκαλέσει η μικρή Ελλάδα τη μεγάλη Γερμανία, ο Χίτλερ εξαπέστειλε μια τρομερή στρατιά από τη μια άκρη της Ευρώπης στην άλλη και κατέκτησε την Ελλάδα.
Ο Ελληνικός λαός γνώρισε την πιο μαύρη, την πιο σκληρή, την πιο αιμοβόρα κατοχή στη μακραίωνη ιστορία του: Διαμελισμός της εθνικής του υπόστασης και μοίρασμα των εδαφών της σε άλλα κράτη. Ωμή λεηλασία του εθνικού πλούτου, αρπαγή περιουσιών των πολιτών. Γενοκτονία με την πείνα, την ομηρία, τις ομαδικές εκτλέσεις, τα ολοκαυτώματα. Η Ελλάδα είχε τις μεγαλύτερες αναλογικά απώλειες στον πληθυσμό της από όλες τις χώρες της Ευρώπης. Έχασε το 13,5% του πληθυσμού της.
Ποιες είναι οι οφειλές
Οι οφειλές της Γερμανίας απέναντι στην Ελλάδα και στον Ελληνικό Λαό για όλες τις καταστροφές, αρπαγές, λεηλασίες και ανθρωποκτονίες συνίστανται:
1. Στο δάνειο που συνήψε το Γ Ράιχ στις 14 Μαρτίου 1942 από την Ελλάδα και το Γ Ράιχ υπόγραψε ότι θα επιστρέψει με το τέλος του πολέμου, ύψους 3,5 δισεκατομμυρίων δολαρίων και το οποίο δεν έχει επιστρέψει. Ας σημειωθεί ότι το πανίσχυρο Γ Ράιχ από όλες τις κατεχόμενες χώρες της Ευρώπης μόνο με την Ελλάδα συνήψε τέτοιο δάνειο. Ας σημειωθεί επίησς ότι η Ελλάδα από το 1828 ως σήμερα συνάπτει δάνεια από άλλες χώρες και η μοναδική φορά που δάνεισε άλλη χώρα, είναι αυτή της κατοχής, στη Γερμανία.
2. Στις πολεμικές επανορθώσεις, τις οποίες επιδίκασαν οι 19 Συμμαχικές χώρες, να πληρώσει η Γερμανία στην Ελλάδα για τις επιτάξεις, αρπαγές και καταστροφές που προξένησαν τα ναζιστικά στρατεύματα κατοχής στον υλικό και τεχνικό πλούτο της Χώρας και οι οποίες ανέρχονται στο ποσό των 7,1 δισεκατομμυρίων δολαρίων και για τις οποίες δεν έχει δοθεί ούτε ένα μάρκο. Σε αυτά τα ποσά δεν υπολογίστηκαν ούτε η ληστεία με το πλαστό γερμανικό μάρκο, ούτε 19 τόνοι ασήμι και 2,5 τόνοι νικέλιο από το λιώσιμο των κερμάτων, ούτε ο χρυσός της Τράπεζας της Ελλάδας.
3. Στις αποζημιώσεις προς τους Έλληνες πολίτες για την αφαίρεση ή και καταστροφή της περιουσίας τους και την αφαίρεση της ανεκτίμητης ανθρώπινης ζωής. Σε 89 ανέρχονται τα ολοκαυτώματα των μαρτυρικών πόλεων (Καλάβρυτα, Δίστομο, Χορτιάτης, Βιάννος, Κομμένο, Λιγκιάδες, Βουνιχώρα, Κάνδανος κ.τ.λ.) σε εκατοντάδες οι εκατόμβες των θυσιών στα σκοπευτήρια του θανάτου και στα στρατόπεδα της φρίκης στην Ελλάδα, στη Γερμανία, στην Αυστρία και στην Πολωνία. Οι Γερμανικές Κυβερνήσεις θεωρούν ότι εξόφλησαν δήθεν το χρέος τους απέναντι στις εκατοντάδες χιλιάδες θύματα με το αστείο ποσόν των 110 εκατομμυρίων γερμανικών μάρκων που έδωσαν το 1960, σε μια επαίσχυντη συναλλαγή για την αποφυλάκιση του εγκληματία πολέμου Μέρτεν και την παραπομπή των εγκληματιών πολέμου στη Γερμανία για να δικαστούν από τα Γερμανικά Δικαστήρια. Δεν καταδικάστηκε ούτε ένας.
Με ποιο δικαίωμα
Αυτές τις απαράγραπτες οφειλές οι κυβερνήσεις της μεταπολεμικής και ενοποιημένης Γερμανίας αρνούνται διαρρήδην να καταβάλουν, άλλοτε με διάφορα γελοία προσχήματα, άλλοτε με την αδιανόητη σιωπή τους και άλλοτε με αναίσχυντα κατηγορηματικά όχι.
Μπροστά σε αυτή την ασύλληπτη αδικία, είμαστε υποχρεωμένοι να υπενθυμίσουμε στις Γερμανικές κυβερνήσεις:
Πρώτον: Με ποιο δικαίωμα δεν καταβάλλει η Γερμανία τις αναμφισβήτητες υποχρεώσεις της απέναντι στην Ελλάδα και στον Ελληνικό λαό. Είναι χαρακτηριστικό ότι η Ιταλία και η Βουλγαρία εξεπλήρωσαν τις υποχρεώσεις τους απέναντι στην Ελλάδα. Δεν είναι παράλογο όμως να έχουν πληρώσει αυτές οι δύο χώρες, που ήρθαν ως κατακτητές στην Ελλάδα, εξαιτίας των Ναζί, και να αυτοεξαιρείται η Γερμανία;
Δεύτερον: Δεν είναι παράλογο, να έχουν πάρει όλες οι χώρες οι οποίες ενεπλάκησαν σε πόλεμο με το Γ Ράιχ, κατεχόμενες και μη πολεμικές επανορθώσεις, με νόμιμο ή παράτυπο τρόπο, και η Ελλάδα να είναι η μόνη χώρα η οποία να μην έχει πάρει ούτε ένα μάρκο.
Τρίτον: Με ποιο δικαίωμα η Γερμανία να παραβιάζει το διεθνές δίκαιο, την κοινή λογική και την πανανθρώπινη ηθική και αρνείται να επανορθώσει όσα ως εισβολές και κατακτητής το Γ Ράιχ διέπραξε σε βάρος της Ελλάδας και του Λαού της;
Τέταρτον: Με ποιο δικαίωμα η Γερμανία λησμονεί ότι τη σημερινή ύπαρξή της, ως μια από τις Δημοκρατίες της Ευρώπης, την οφείλει στην καθοριστική συμβολή του Ελληνικού λαού στον αγώνα για τη συντριβή του ναζιστικού καθεστώτος; Γιατί, φυσικά, δεν θέλουμε να πιστέψουμε πως ο γερμανικός λαός νοσταλγεί την εποχή του Χίτλερ και δεν θέλει να απολαμβάνει τα αγαθά της Δημοκρατίας.
Πέμπτον: Με ποιο δικαίωμα η σημερινή Γερμανία με την απαράδεκτη συμπεριφορά της απέναντι στην Ελλάδα αρνείται να αναγνωρίσει τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας που διέπραξε στη χώρα μας; Γιατί αρνείται να κατανοήσει ότι όποιος δεν θυμάται την απανθρωπιά και δεν συμβάλλει για να απαλείψει τις συνέπειές της, γίνεται και πάλι ευπρόσβηλος σε πλέον μεγαλύτερους και πλέον επώδυνους κινδύνους μετάδοσης των αιτιών που την προκαλούν;
Δεν επαιτούμε - Απαιτούμε
Παρ’όλ’ αυτά ο Ελληνικός λαός επιμένει να θεωρεί ότι οι απαιτήσεις της Ελλάδας και του Λαού της δεν είναι ΑΙΤΗΜΑ, είναι ανυποχώρητο ΔΙΚΑΙΩΜΑ. Δε ζητιανεύουμε, απαιτούμε η Γερμανία να πληρώσει αυτά που οφείλει στην Ελλάδα, ως χρέος απέναντι στη λογική, στο δίκαιο, στην ιστορία και στον εαυτό της.
Ο Γερμανικός Λαός οφείλει να γνωρίζει ότι στη σκέψη μας και στις ενέργειές μας δεν πρυτανεύει η εκδίκηση για όσα ανήκουστα εγκλήματα έχουν διαπραχθεί από τα ναζιστικά στρατεύματα κατοχής σε βάρος μας. Αντίθετα γνώμονάς μας είναι η αποκατάσταση του δικαίου και η ανάπτυξη της φιλίας ανάμεσα στους Λαούς μας.
Γι’ αυτό προτείνουμε, αφού πρώτα και κύρια η Γερμανία αναγνωρίσει τις οφειλές της προς την Ελλάδα και τον Ελληνικό Λαό να συζητηθεί, σε έναν γόνιμο διάλογο, ο πιο πρόσφορος τρόπος καταβολής αυτών των υποχρεώσεων. Όπως π.χ. σπουδές Ελλήνων στη Γερμανία (πρότασή μου: στο Αννόβερο στις 12 Μαΐου 1995, στην εφημερίδα Die Zeit στις 29 Σεπτεμβρίου 1995, στους Δελφούς στην Ελληνογερμανική Διάσκεψη 19-21 Ιουνίου 1998, στο Dortmund στις 14 Νοεμβρίου 1998 και στο Bad Boll, στην Κολωνία, στη Βόννη, στο Βερολίνο Οκτώβριος 2000) για την ανάπτυξη στενότερων δεσμών φιλίας ανάμεσα στους δύο λαούς.
Αυτές είναι οι δικές μας προθέσεις. Εάν όμως οι Κυβερνήσεις της Γερμανίας με διάφορα απίθανα προσχήματα παρελκύουν την αντιμετώπιση του προβλήματος, γιατί επιδιώκουν να σκεπάσει ο χρόνος με λήθη τα γεγονότα, ματαιοπονούν. Όπως δεν ξεχάσαμε και περιμέναμε σχεδόν μισόν αιώνα να ενοποιηθούν οι δύο Γερμανίες για να αξιώσουμε αυτό που δικαιούμαστε, με την ίδια επιμονή δηλώνουμε ότι δεν πρόκειται να παραιτηθούμε των όσων δικαιούμαστε. Ας έχουν υπόψιν όλοι - και η Ελληνική Κυβέρνηση που αδρανεί και η Γερμανική Κυβέρνηση που κωφεύει - ότι τα εγκλήματα πολέμου δεν παραγράφονται. Και ακόμα παραπάνω ο Ελληνικός Λαός δεν παραγράφει την ιστορία του».
Εισηγητές επίσης στο θέμα ήσαν οι: Στέλιος Περράκης, Ι. Μπουρλογιάννης, Κ. Σταμούλη, Α. Μπρεδήμας, Μ. Γαβουνέλη, Α. Ράντος, Χ. Τσιλιώτης, Ε. Μίχα, Β. Σαράντη.
Παρεμβάσεις έκαναν οι: Ευάγγελος Μαχαίρας, Γραμματέας του Εθνικού Συμβουλίου Διεκδίκησης των Οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα και ο Δαμιανός Βασιλειάδης, μέλος του Εθνικού Συμβουλίου.
Μανώλης Γλέζος
Από την εφημερίδα "Χορτιάτης 570"
