Τετάρτη 28 Οκτωβρίου 2015

Δοξάτο 28η Οκτώβρη


Όραμα Ελληνικόν
Είναι η Ελλάδα που κάνει πόλεμο για την ελευθερία της και την τιμή της… Κάποιος θέλησε να πνίξει την Ελλάδα. Νιώσαμε τα κρύα δάχτυλα γύρω στο λαιμό της. Ανατριχιάσαμε. Ύστερα μονομιάς ξύπνησε η φύση μας.
Σφίξαμε τα δόντια και κάνουμε πόλεμο”.
Όταν άλλες χώρες ισχυρότερες υπέκυψαν χωρίς μάχη η αντίσταση της Ελλάδας στα βουνά της βορείου Ηπείρου , στα οχυρά της Μακεδονίας, θεωρήθηκε θαύμα.
Για μας βέβαια δεν ήταν θαύμα, ήταν ο φυσικός καρπό μιας μακράς πολιτιστικής διεργασίας. Ο Έλληνας στρατιώτης που πολέμησε στα βουνά της Πίνδου, στα οχυρά της Μακεδονίας και στην Κρήτη, δεν ήταν υπεράνθρωπος, αλλά είχε το προνόμιο να είναι κληρονόμος μιας μοναδικής και ανεκτίμητης πολιτιστικής κληρονομιάς. Αυτή θέρμανε την ψυχή του, αυτή τον όπλισε με δύναμη με θάρρος, με αυτοθυσία. Ο ίδιος δεν είχε καθόλου την αίσθηση ότι έγραφε μια εποποιία , που θα προκαλούσε τον παγκόσμιο θαυμασμό. Απλώς πίστευε ότι έκαμε το ΧΡΕΟΣ του.
Ο ηρωικός αγώνας της Ελλάδας κατά του Άξονα αποτελεί αναμφισβήτητα μια από τις πιο ένδοξες σελίδες της ελληνικής ιστορίας, Έχει όμως και ευρύτερη ιστορική σημασία, γιατί επηρέασε πολλαπλά την εξέλιξη του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου και συνέβαλε κρίσιμα στην έκβασή του.
Η απόρριψη του ιταλικού τελεσιγράφου, σε μια εποχή που οι δυνάμεις του Άξονα θεωρούνταν ακατάληπτες, και οι πρώτες ελληνικές νίκες προκάλεσαν ενθουσιασμό των φίλων της ελευθερίας σε όλο τον κόσμο. Η Ελλάδα βρέθηκε στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος της παγκόσμιας κοινής γνώμης.  Αρχηγοί κρατών, στρατιωτικοί ηγέτες, δημοσιογράφοι, άνθρωποι του πνεύματος σε δηλώσεις και άρθρα εξέφραζαν τον θαυμασμό για τον αγώνα της Ελλάδας και πολλοί τον έκριναν ισάξιο με τα πολεμικά τρόπαια των αρχαίων Ελλήνων..
Η στάση της Ελλάδας και οι πρώτες επιτυχίες της μετέβαλαν την ατμόσφαιρα του πολέμου . Είχαν επίδραση ανυπολόγιστης αξίας στο ηθικό των λαών. Αυτή ήταν η πρώτη και πολυτιμότατη προσφορά της Ελλάδας στον πόλεμο ενάντια στον Άξονα. Καταρρίφθηκε το αήττητο  του Άξονα.
Μέσα σε ένα κλίμα ηθικής ασφυξίας και  αλλεπάλληλων  περιπετειών  καλείται ο λαός και για τη μεγάλη θυσία.
Αυτό πρώτα απ’ όλα ήταν και είναι η 28η Οκτωβρίου: κλήση για  θυσία.
Θυσιάζει το Έθνος και ο κάθε πολίτης την γαλήνη του, την εργασία του, την οικογενειακή του θαλπωρή, τα όνειρά του. Με ένα μόνο  μέλημα. Να διαφυλαχτεί η ελευθερία, η ακεραιότητα του τόπου, η γαλήνη και η εθνική προκοπή. Και οι Έλληνες χωρίς  δεύτερη σκέψη, δέχτηκαν να προσφέρουν τη ζωή τους, να πεθάνουν αυτοί, για να ζήσουν ελεύθεροι οι άλλοι, τα παιδιά τους, τα εγγόνια τους.
Ήταν λοιπόν πρόσκληση για θραύση του ατομικισμού. Ήταν απαίτηση για την πολυπόθητη εθνική ενότητα, τη συνεργασία, για τον υπέρ πάντων αγώνα. Με αυτοπειθαρχία ενάντια στον ατομισμό, αλλά και ενάντια σε κάθε μωρή φιλοδοξία, που απειλούσε και απειλούν πάντα τους αγώνες.
Και έτσι ήλθε η νίκη.  Γιατί  δεν λογάριασαν την ζωή τους, γιατί;
Έζησαν και πέθαναν, γονάτισαν και ξανασηκώθηκαν στο όνομα της Πατρίδας και της Ελευθερίας.
Οι άνθρωποι δεν ξέρουν να ζουν σωστά αν δεν γνωρίζουν σωστά να πεθαίνουν.
Οι ήρωες, οι μάρτυρες των αγώνων του Έθνους προσέφεραν σε μας απλόχερα.
Τη Δόξα, τη ζωή με αξιοπρέπεια και υπερηφάνεια . Γίναμε υπόδειγμα και καύχημα της οικουμένης. Μας έδωσαν ακόμη τη θυσία, την πειθαρχία, την ομόνοια και την εθνική σοβαρότητα.
Σήμερα προσπαθούμε να δούμε τον εαυτό μας μέσα από την Εικοστή Ογδόη Οκτώβρη. Εκείνη η μεγάλη στιγμή ήταν κλήση για θυσία. Σήμερα κανείς μας δεν είναι αληθινά πρόθυμος να θυσιαστεί. Έρμαια όλοι ενός παράφορου ατομισμού που συντρίβει τα πάντα, που θυσιάζει τα πάντα στα ασφυχτικά προσωπικά συμφέροντα, που εκποιεί ακόμη και την πατρίδα. Ο ατομισμός που διχάζει και δημιουργεί φράγματα, υψώνει φατρίες, επιβουλεύεται τα δικαιώματα του άλλου και σκοτώνει κάθε τι το ευγενικό και το γνήσιο.
Χάσαμε τους κοινούς στόχους ως Έθνος.  Ο ατομισμός και η εγωπάθεια οδήγησαν στην απειθαρχία και γκρεμίστηκαν όλα.
Ως πότε πια θα αρχίζουμε κάθε τόσο από την αρχή!
Ανάξιοι ,ταπεινωμένοι δεν ακούμε σωστές φωνές, δεν βλέπουμε τα σωτήρια υποδείγματα. Ζωή ασφυκτική, ύποπτη, συνωμοτική. Ζωή ανταλλαγμάτων , ζωή καιροσκόπων και απαθών για την Ελλάδα ανθρώπων, ζωή που ντροπιάζει.
Ως πότε θα περιμένουμε το Πνεύμα του Θεού που «σώζοι την Ελλάδα». Πότε θα γίνουν πράξη τα μηνύματα της εθνικής επετείου.
Όσο δεν υπάρχει ένα συλλογικό Όραμα για το μέλλον, όσο δεν υπάρχει πάθος για κάτι καλλίτερο, όσο μας λείπει αυτή η αυτοθυσία και το πάθος που δείξαμε 75 χρόνια πριν - και αυτοθυσία δεν είναι μονάχα να θυσιάσει κανείς την ζωή του αλλά περισσότερο το εγώ του μπροστά στην ανάγκη της κοινωνίας - , όσα και να γκρεμίσουμε, θα βρεθούμε στα ίδια πάλι ερείπια...
Το γένος βουλιαγμένο μες στον αιώνα να λυτρωθεί μονάχο του μπορεί
μα να ξυπνήσει πρέπει η πλέρια Μνήμη βαθειά του, αδάμαστη και τρομερή […].
Ο Άγγελος Σικελιανός έλεγε πως το γένος βουλιαγμένο μες στον αιώνα να λυτρωθεί μονάχο του μπορεί, μα να ξυπνήσει πρέπει η πλέρια Μνήμη, έτσι αν είναι να γυρίσουμε 75 χρόνια πίσω σήμερα, ας αντηχούν δυνατά αυτοί οι στίχοι και ίσως θυμηθούμε έτσι πάλι την ζωτική ανάγκη να οραματιζόμαστε, καθώς για να είμαστε οι «Γκρεμιστές» πρέπει να είμαστε πρώτα και οι Χτίστες.


Βιβλιογραφία Κώστας Τσιρόπουλος