σκέψεις για το σήμερα με αφορμή την εθνική επέτειο.....Συγχαρητήρια σε όλους μαθητές, εκπαιδευτικούς, μουσικούς και Πολιτιστικούς Συλλόγους

Πανηγύρισαν οι Ιεροί Ναοί Ευαγγελιστρίας στο Βαθύσπηλο και στο Κ. Κεφαλάρι. Συγχαρητήρια σε όλους τους συντελεστές για τη μοναδική παρέλαση στα Κύργια, αψηφώντας και το ψιλόβροχο. Δεν ακούστηκε όμως ο πανηγυρικός της ημέρας από την εκπαιδευτικό. Γιατί πέρα από το μήνυμα της ημέρας, όταν κανείς συνδέει  το χθες με το σήμερα, περιμένει και να το μεταδώσει αν μη τι άλλο ειδικά στους μικρούς μαθητές, που  σ' αυτούς κυρίως απευθυνόταν!

Σε άλλο χωριό

Τι έγινε όμως στη Μακεδονία και στη Θράκη που αποτελούσαν πάντα τον κυματοθραύστη των βαρβαρικών επιδρομών. Για τη Μακεδονία και τον εδώ αγώνα μιλήσαμε πέρσι.

Η Θράκη τραγούδησε  και θρήνησε για την άλωση της πόλης….

Οι καθημερινές καταπιέσεις και ταπεινώσεις ανάγκασαν τους Θράκες να συμμετέχουν ενεργά σε αντάρτικα, κινήματα, στον  Ιερό λόχο του Υψηλάντη και πολλοί  γνωστοί Θράκες υπήρξαν μέλη και χρηματοδότες της φιλικής εταιρείας.

 προσφορά των Θρακών στον κατά θάλασσα αγώνα του 1821…….

Σήμερα στις ίδιες αιγαιοπελαγίτικες ακτές στις ίδιες θάλασσες βλέπουμε κορμάκια πνιγμένων στη θάλασσα νηπίων. Εικόνες ανθρώπων, πλήθος ατέλειωτο, να πεζοπορούν προς το τίποτα μέσα στην παγωνιά του χειμώνα ή στη βροχή, μόνο για να ξεφύγουν τον θάνατο. Πεινασμένοι, άπλυτοι, ανάλλαγοι,– για να βάλουν μόνο στην τσέπη, κάποια ανθρωπόμορφα κτήνη, μια χούφτα δολάρια.
Σε μια  κοινωνία σήμερα που όπως πολλοί ισχυρίζονται ότι:

Κυριαρχεί αναξιοκρατία, φαυλότητα, ηθική και πολιτισμική σήψη αντί  για ψυχαγωγία και ενημέρωση επικρατεί λαϊκισμός και χυδαιότητα. Και όχι μια κρίση, αλλά πολλές. Οικονομική, κοινωνική και πολιτική. 

Σε μια τέτοια στιγμή , αυτή η ξοφλημένη κοινωνία, ιστορικά τελειωμένη μέσα στην ντροπή, αντικρίζει την τραγωδία των προσφύγων και ξυπνάει, ξεσηκώνεται. Στα νησιά της πρώτης άφιξης στους δρόμους προς τη Βόρεια Ελλάδα, στις απρόβλεπτες σταθμεύσεις των φυγάδων και τελικά στην Eιδομένη, απλοί πολίτες παίρνουν στα χέρια τους να διαχειριστούν την έκτακτη ανάγκη.

Oι πρόσφυγες ίσως μας χάρισαν μέτρο αυτογνωσίας: η ξοφλημένη κοινωνία μας πιθανό να σώζει δυνατότητα έκπληξης. (Γιανναράς)

Αναθάρρησε η ψυχή του Έλληνα γιατί νοιώθει χρήσιμος, γιατί θυμάται το παρελθόν του, γιατί απλά ζούμε στη χώρα του Ξένιου Δία. Και αυτό είναι γνωστό τοις πάσι.

Μέχρι που είναι τα όρια όμως; Πόσο μπορούμε να αντέξουμε; θα κατορθώσουμε την «ανάκαμψη» που μας επιβάλλουν, θα φτάσουμε στο υψηλό επίπεδο «πολιτισμού» που θέλουν ή όπως ισχυρίζονται πολλοί,……όλα είναι μέρος ενός σχεδίου για μια ακόμη άλωση και κατοχή της όμορφης πατρίδας μας.

…..Ρατσισμός και φοβίες μακριά από εμάς, αλλά σε ό, τι αφορά θέματα εθνικά επιβάλλεται κάθε μορφή εγρήγορσης. Μέσα από την παιδεία, τη  γνώση της ιστορίας που επαναλαμβάνεται πολλές φορές , και κυρίως αντιλαμβανόμενοι ότι: με την επίκλησή μας στο Θεό της Ελλάδας που «σώζοι»,επιβάλλεται να κινήσουμε και μεις τα χέρια μας.

«Συν Αθηνά και χείρα κίνει» για την αξιοπρέπεια και την αγνή φιλοπατρία!