αποχαιρετιστήριο! για τον Σταύρο

 

"Συγκεντρωθήκαμε σήμερα εδώ για να αποχαιρετίσουμε έναν αγαπημένο φίλο!

Τον Σταύρο του Δοξάτου, της Δράμας, της Ελλάδας, όλου του κόσμου!

Μαθητής ζωηρός και ανήσυχος πάντα, σκανδαλιάρης να περιπαίζει τους πάντες. Αλλά και ευρηματικός, που από πολύ μικρός προφασιζόμενος ότι ήταν «μπατίρης» εξοικονομούσε το χαρτζιλίκι όχι μόνο το δικό του, αλλά και των φίλων. Πουλούσε με τον συμμαθητή του και φίλο Κώστα φυτά για τον λαχανόκηπο. Αναλάμβανε μικροεργασίες και τις τέλειωναν οι «συνεργάτες» του. Μεγάλο πειραχτήρι της μοναδικής τους τάξης (η μόνη μικτή) στο εξατάξιο Γυμνάσιο), αλλά ήταν αγαπημένος και των καθηγητών και των συμμαθητών του.

Σπούδασε με επιτυχία οικονομικά και με την αγαπημένη του Μαριγούλα έκαναν μια όμορφη οικογένεια και μεγάλωσαν με αγάπη τον μονάκριβό τους Απόστολο. Εργάστηκε στην Τράπεζα, και ανήσυχος όπως ήταν πάντα ασχολήθηκε γρήγορα με τα κοινά του αγαπημένου του Δοξάτου. Από τα ιδρυτικά μέλη του Πολιτιστικού και Μορφωτικού Συλλόγου Δοξάτου κοντά στον αείμνηστο γιατρό Σωτήρη Χατζηβασιλείου και στα άλλα δραστήρια μέλη. Διετέλεσε πρόεδρος και γρήγορα συνεργάστηκε με τον άλλο αείμνηστο γιατρό και Δήμαρχο Παναγιώτη Σαρηπανίδη, τον οποίο και αναπλήρωσε με μεγάλη επιτυχία στα δημαρχιακά του καθήκοντα. Δούλεψε με πολύ μεράκι κα άφησε αξιόλογο έργο.  Με πολλή αγάπη για όλα τα θέματα του μαρτυρικού μας τόπου, για τα σχολεία, την  αγροτική ανάπτυξη με έργα υποδομής και φυσικά τον πολιτισμό που υπηρέτησε με πάθος. Κοντά στους ανθρώπους της ιστορικής Φιλαρμονικής Δοξάτου (γι’ αυτό και σήμερα ο πρόεδρος του ΝΠΔΔ θλιβόμενος για τη δυσκολία απόδοσης ελάχιστης και ύστατης τιμής,  δηλώνει ότι οι εκδηλώσεις του Σεπτέμβρη θα είναι στη μνήμη του Σταύρου). Παίκτης ο ίδιος και στο ποδόσφαιρο βρίσκεται πάντα κοντά στην ομάδα των Φιλίππων. Ιδιαίτερη λατρεία, όπως και κάθε Δοξατιανός, δείχνει στα άλογα και τις Ιπποδρομίες Δοξάτου. Όλα αυτά τα χρόνια κοντά του ήταν φίλοι του καλλιτέχνες και πολιτικοί. Πέρασαν ως προσκυνητές του Δοξάτου και άκουσαν για την ιστορία και τα ολοκαυτώματα, για τις 3 κατακτητικές εισβολές που δέχτηκαν οι κάτοικοί του. Ξαρχάκος, Μητσιάς, Νατάσα Θεοδωρίδου, ο Ιωαννίδης προπονητής και πολιτικός,  Αικατερίνη Περιστέρη, Σπύρου και πολλοί άλλοι. Δήμαρχοι και πανεπιστημιακοί από τη Γερμανία και άλλες γειτονικές χώρες..

Εξελέγη αντινομάρχης με τον Κώστα Ευμοιρίδη. Ήταν μεγάλη τιμή για μένα και για τους συγχωριανούς μας να συμμετέχουμε με ομιλίες, παρουσίαση και απόδοση δημοτικών τραγουδιών από την μπάντα του Δημοσθένη Γιαννάκη σε εκδηλώσεις για την Εθνική επέτειο στη Νομαρχία Δράμας.

Βουλευτής αργότερα στο Κοινοβούλιο εκπροσώπησε επάξια όλο το νομό για τα μεγάλα προβλήματα του τόπου, δίνοντας πολύ συχνά τον βουλευτικό του μισθό και δηλώνοντας κανένα περιουσιακό στοιχείο, που προκαλούσε τον θαυμασμό των δημοσιογράφων. Διέθετε το βουλευτικό του αυτοκίνητο με τον οδηγό για τη μετακίνηση του αγαπημένου σε όλους μας Αλέξανδρου στο ΕΕΕΕΚ, με έδρα τους Σιταγρούς τότε. Του Αλέξανδρου που έφυγε κι αυτός πρόωρα, αλλά το όνομά του κοσμεί αίθουσα του σχολείου.

Μεγάλη απώλεια για τον Σταύρο ήταν ο πρόωρος χαμός του αγαπημένου του αδελφού Κώστα, που με πάθος και αγάπη προσέφερε σε σχολεία της Δράμας. Το όνομα «Δαϊλάκη» στολίζει σήμερα δρόμο μπροστά στο Γυμνάσιο Προσοτσάνης. Λάτρευε ο Σταύρος την αγαπημένη του αδελφή και τα ανίψια, αλλά και τη νύφη του με τον άλλο Απόστολο και την Περιστέρα που του θύμιζαν τους αγαπημένους του γονείς που λάτρευε.

Καμάρωσε την οικογένεια του γιου του Απόστολου με τη σεμνότητα και την ιδιαίτερη τιμή που του έκαναν να τελούν τα μυστήρια του βαπτίσματος στην αγαπημένη του Εκκλησία. Αυτή του στύλου της Ορθοδοξίας του Αγίου Αθανασίου Δοξάτου. Δυο λόγια αγάπης και για την τελευταία του σύντροφο και στοργική Αθανασία που τον συνόδεψε διακριτικά πάντα στον τελευταίο ρόλο του ως προέδρου του νεοσύστατου Συλλόγου Θρακιωτών Δοξάτου «Παναγία Θρακιώτισσα». Οι φωτογραφίες του παντού! Ο φακός μας απαθανάτισε τον Σταύρο σε όλα τα σημεία και όλους τους φορείς του μαρτυρικού μας τόπου! Με τους εξοχότατους προέδρους της Δημοκρατίας, τους πολιτικούς, τους καλλιτέχνες, τους δημάρχους του εξωτερικού και τους απλούς Δοξατιανούς που τον περιβάλαν με αγάπη! Συνεχιστής των μεγάλων δημάρχων του τόπου, μας έκανε γνωστούς σε όλο τον κόσμο, αγωνιούσε για το Δοξάτο (που ως μικρογραφία της Ελλάδας, ζει τα δεινά, αλλά και τη κλέος) αγωνιούσε για την τύχη του μαρτυρικού αυτού τόπου. Για την ιστορία και την παρακαταθήκη στις επόμενες γενιές! Ήθελε το όνομα του Δοξάτου να είναι συνδεδεμένο με τη Δόξα! Τη δόξα του Δοξάτου, αλλά και την αγάπη του για τη μεγάλη ομάδα της Δόξας Δράμας που τόσο αγάπησε και προσέφερε πολλά! Σταύρο υποσχόμαστε ότι θα συνεχίσουμε το έργο σου! Της δόξας αυτής της αιματοβαμμένης γης! Που όλους θα μας αγκαλιάσει! Η μνήμη σου θα είναι αιώνια!