Ηλίας Τσιτσιμπάσης ο Δοξατινός για τον Δημήτριο Ζάχαρη

 

Ηλίας Τσιτσιμπάσης

Σοφοκλέους 49- Μαρούσι

Αθήνα 

 

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ  ΖΑΧΑΡΗΣ

Αναμφίβολα το αγαπημένο μας Δοξάτο, έχει να επιδείξει χώρους γεμάτους με ιστορικές μνήμες. Από τη μια σαν ιερή πόλη, με ένδοξο παρελθόν, γεμάτο θυσίες και από την άλλη επειδή αποτελεί τη διαμαντόπετρα της ευρύτερης περιοχής, πρωταγωνίστρια στον πολιτιστικό και πολιτισμικό τομέα από τις αρχές του περασμένου αιώνα και εντονότερα από της απελευθερώσεως από τον τουρκικό ζυγό. Στην είσοδο το χωριού μας, φαντάζουν και προκαλούν τον θαυμασμό τα κλασσικής δομής Εκπαιδευτήρια με τη Δωρική λιτότητα των. Τα εκπαιδευτήρια υπήρξαν το φυτώριο παροχής γενικών γνώσεων στη στοιχειώδη εκπαίδευση και κυψέλη των παιδιών της τρυφερής ηλικίας και συγχρόνως εισαγωγή των εις την ομαδικήν ζωήν.

Είναι και θα είναι το εκκολαπτήριο σημαντικών Δοξατινόπουλων, με ή χωρίς τη σφραγίδα της δωρεάς στους διάφορους τομείς της μετέπειτα σταδιοδρομίας των. Όμως, σήμερα παρακαλώ να μου επιτραπεί να επιτελέσω χρέος ιερόν και έκφραση ευγνωμοσύνης, στη μνήμη το αγαπημένου δασκάλου, στον ΔΗΜΗΤΡΙΟ ΖΑΧΑΡΗ, που αξιοκρατικά κατέχει, ξεχωριστή θέση στη λαογραφική θεματολογία του Δοξάτου.

Ο αείμνηστος ΖΑΧΑΡΗΣ απετέλεσε έναν ακούραστο εργάτη του πνεύματος. Σε προηγούμενο πόνημά μας, αναφερθήκαμε και σε άλλους εκλεκτούς δημοδιδασκάλους

που συνέβαλαν στην ανέλιξη του χωριού μας και ελάμπρυναν τον εκπαιδευτικό χώρο. Όμως ο καλός μου δάσκαλος ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΖΑΧΑΡΗΣ απετέλεσε για μένα και τη γενιά μου, όχι απλώς εξαίρεση του κανόνος, αλλά τον τηλαυγή φάρο της μάθησης και της προόδου. Η προσφορά του στη μαθητική κοινότητα ήτο ανεκτίμητη και πρωταγωνίστησε εις το πολιτικό γίγνεσθαι του Δοξάτου, αποτελώντας κομμάτι της λαογραφικής ιστορίας του. Γέννημα θρέμμα του Δοξάτου, ζυμωμένος με τις τοπικές καταβολές του και εμποτισμένος με τα ήθη και έθιμα του χωριού μας, προσέφερε όλες τις δυνάμεις του, για τη μόρφωση των παιδιών του Δοξάτου και το σωστό προσανατολισμό των , για την περαιτέρω πορεία τους. Έργο ζωής για το Ζάχαρη. Είχα την αγαθή τύχη να τον έχω δάσκαλο στο Δημοτικό Σχολείο και μετά του προσήκοντος σεβασμού αναφέρομαι στην όλη δράση του. Υπήρξε ένας εκ των πρώτων αποφοίτων του τότε Διδασκαλείου. Μετά την απελευθέρωση της Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης, τα Σχολεία είχαν ανάγκη να επανδρωθούν με διδακτικό προσωπικό. Ο χρόνος πιεστικός και η ανάγκη για παιδεία αδήριτη. Ως προς το σώμα αγαπημένος μου δάσκαλος ήταν κανονικός το ανάστημα, αδύνατος το σώμα με σπαστά μαλλιά στην κεφαλή. Τα μάτια του είχαν μια σπιρτάδα φιλοσοφικής ενατένισης και άκρως διεισδυτικά. Αυστηρός ως προς το ύφος αλλά δίκαιος στις παρεκτροπές των μαθητών του. Η ενδυματολογική του εμφάνιση άψογη αν και μοναδική, λιτή και πεντακάθαρη, λόγω των πενιχρών απολαβών του. Άλλωστε τα χρόνια του τέλους της δεκαετίας του 30 ήσαν δύσκολα και σκληρά μετά το παγκόσμιο οικονομικό ΚΡΑΧ. Σαν άτομο ενέπνεε το σεβασμό σε μικρούς και μεγάλους αλλά και το σεβασμό σε μικρούς και μεγάλους αλλά και το θαυμασμό των μαθητών του, Ως τύπος ήταν μονήρης . Εκ του γεγονότος αυτού, δηλαδή της μοναχικότητάς του, οι πάντα φιλοπαίγμονες συγχωριανοί μας, του κόλλησαν το παρατσούκλι «Κούρτης», ή στην τοπική διάλεκτο «Κουρτς», μάλλον τουρκικής προέλευσης, που σημαίνει «Μοναχικός Λύκος». Η κοινωνική παρουσία και συμπεριφορά του άψογη κα η αποδοχή του πάνδημος. Ήταν λίαν αγαπητός. Ήταν μια συγκροτημένη προσωπικότητα που ακτινοβολούσε αγάπη, σεβασμό και προσφορά. Προσπαθούσε για το καλύτερο και εισήγαγε πολλές καινοτομίες για την εποχή του. Δημιούργησε τα πρώτα μαθητικά συμβούλια, το θεσμό των επιμελητών, πυρήνα θεατρικής ομάδας και τα ετήσια βραβεία για τους τρεις πρώτους μαθητές, με την απονομή χρησίμων και επωφελών βιβλίων. Κατ’ αυτόν τον τρόπο ενεθάρρυνε την ευγενή άμιλλα μεταξύ των μαθητών. Η διδασκαλία του ήταν απλή, λιτή και κατανοητή σε όλους. Το μάθημα καθίστατο ευχάριστο και αποδοτικό. Αγόγγυστα εδέχετο τις ερωτήσεις και ήταν πάντα πρόθυμος να επεξηγεί. Χρησιμοποιούσε παραδείγματα εκ της αρχαίας και νεοελληνικής ιστορίας αλλά και γύρω από την οικογένεια, τη θρησκεία και την πατρίδα. Ποδηγετούσε τους μαθητές τους προς την κατεύθυνση της σπουδαιότητας των αναλλοίωτων ηθικών αξιών και ιδεών που θα πρέπει να διέπουν τις σύγχρονες κοινωνίες. Μπορεί οι γεννήτορες να μας χάρισαν τη ζωή και ζην, όμως ο δάσκαλος μας ο ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΖΑΧΑΡΗΣ μας καθοδήγησε προς το ΕΥ ΖΗΝ. Η θεία Πρόνοια τον αντάμειψε, χαρίζοντας τον μακροβιότητα ζωής και την κοινή αναγνώριση.

Μοναχό μελανό σημείο η παράλειψη εκ μέρους της Δημοτικής μας Αρχής η αναγνώριση και ο έπαινος για το έργο του, εν όσω ευρίσκετο εν ζωή. Ποτέ δεν είναι αργά. Δύναται να επανορθώσει. Πλειστάκις κατά το παρελθόν, ευρισκόμενος εν ζωή, δια γραπτών υπομνήσεων μας, υπενθυμίσαμε και προτείναμε στο Δημοτικό μας Συμβούλιο να αποφασίσει αν μη τι άλλο να ονοματίσει κάποιο δρόμο στο όνομα του άξιου τέκνου του χωριού μας, ως ελάχιστο φόρο τιμής δι΄ όσα έπραξεν μεγάλος αυτός δάσκαλος, γέννημα θρέμμα του Δοξάτου και σάρκα από τ  σάρκα του. Ο δάσκαλος ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ  ΖΑΧΑΡΗΣ ανήκει στη χορεία των μεγάλων δασκάλων και ευεργετών του ενδόξου και ιερού χωριού μας. Τούτο ας μη το ξεχνάμε, αποτελεί κομμάτι της ιστορίας μας. Αιωνία η μνήμη του

 

Ηλίας Τσιτσιμπάσης

Δοξατινός

  Ευτυχής συγκυρία, συνάντηση μεγάλων πνευμάτων όπως και να το αποκαλέσει κανείς, δικαιολογημένα χαίρεται γιατί πραγματοποιήθηκε κατά το ένα μέρος η επιθυμία του φίλου μας και συνεργάτη Ηλία Τσιτσιμπάση και πιστεύουμε πως  όλων των Δοξατιανών, αφού αποδώσαμε με τον καλύτερο τρόπο την τιμή στα πρόσωπα που πρωταγωνίστησαν στο Δημοτικό Σχολείο άρα και στην ιστορία αυτού του τόπου.