σκέψεις για τη μάνα ... σήμερα

Λίγες σκέψεις για τη:

Μάνα που ζει την αγωνία των βασανιστηρίων και την προσφυγιά. Πατέρας και μάνα με τα παιδιά παραμάσχαλα σήμερα προσπαθούν να περάσουν τα ποτάμια και τις θάλασσες, να ξεφύγουν από τη συμφορά και τη δυστυχία, να έρθουν στον «παράδεισο».

Γιατί και σήμερα συνεχίζει να βρίσκεται κάτω από ένα Σταυρό.

Κακοποιείται η ίδια και τα παιδιά της. Παραμελείται, την χρησιμοποιούν, ζει την εκμετάλλευση της εργασίας των παιδιών της.

Όταν βασανίζονται παιδιά, θεωρεί ότι είναι δικά της παιδιά και ο ίδιος σπαραγμός χαράσσεται σε όλα τα γυναικεία πρόσωπα.

Μάνα του πόνου και της δυστυχίας

Η μάνα που στις μέρες μας δεν έχει τα τελείως απαραίτητα για να ζήσει τα παιδιά της, λείπει η θέρμανση, το φαγητό. Και αυτή η μάνα αναγκάζεται πάλι να αφήσει κάπου τα παιδιά της, απλά για την επιβίωση.

«Το μόνο που ζητάω είναι να έχει δουλειά η μάνα μου». Αυτό ακούγεται από τα παιδιά στις ευχές τους και στις εκθέσεις τους. Δουλειά και αξιοπρέπεια γιατί,

Το καλύτερο  ίδρυμα, η χειρότερη μάνα.

Γι’ αυτό είναι υποχρέωση της πολιτείας σήμερα να στηρίξει κάθε μάνα, κάθε οικογένεια.

προσφυγιά

-«να κάνετε την ιστορία του τόπου μας παραμύθι , τραγούδι για να τη μάθουν τα παιδιά.

Η μάνα της Θράκης. Αγρότισσα κυρίως με ιδιαίτερη φροντίδα για τα παιδιά της. Ακολουθεί τον πατέρα στο χωράφι και συνεχίζει στο νοικοκυριό. Αλλά κατέχει και τον πλούτο της φύσης,  τις συνταγές  , τα γιατροσόφια και τα βοτάνια .

Στοργική μητέρα, ήσυχα και αθόρυβα επιτελεί το έργο της.

Ακόμη και τα κάλαντα των Χριστουγέννων στην Παναγιά μας επικεντρώνονται, στη γέννα και στο ρόλο της Αγίας Μητέρας.

Η μάνα του Πόντου. Η αγωνίστρια και  δωρική μάνα που μάχεται στα κακοτράχαλα βουνά του Πόντου. Αλλά και η μορφωμένη στο Παρθεναγωγείο της Τραπεζούντας. Οι γυναίκες της επτάκωμης Σάντας.

 «Τύψεις», Ντίνος Χριστιανόπουλος

«…μα πιο πολύ, η όψη της μητέρας μου
όταν γυρνώ αργά το βράδυ και τη βρίσκω
μ” ένα βιβλίο στο χέρι να προσμένει
βουβή ξενυχτισμένη και χλομή».

όπως όλες οι μανάδες σήμερα που περιμένουν τα παιδιά τους .....