και συνταγές στο Νέα Δοξάτου

 Συνταγές

Συνεχίζουμε ένα οδοιπορικό για να φτάσουμε όσο γίνεται κοντύτερα στην αυθεντικότητα των συνταγών της περιοχής μας.

Μέχρι τώρα, όπως είδατε τόσα χρόνια, μπήκαμε καλοδεχούμενοι σε σπίτια, πολλές νοικοκυρές, αλλά και νοικοκυραίοι μαγείρεψαν για μας, αλλά και όλη την Ελλάδα και ανακαλύψαμε ένα γευστικό πλούτο που συνδέεται άμεσα με όλες  τις κοινωνικοοικονομικές συνθήκες του χρόνου και του τόπου μας.

Ντόπιες συνταγές που έχουν τις ρίζες τους στα χρόνια τα παλιά. Δυτικομακεδόνες, Ηπειρώτες, νησιώτες από όλα τα μέρη της Ελλάδας μας έφεραν ξεχωριστές γεύσεις.

Οι Ηπειρώτες κυρίως επιδίδονται σε εργασίες που έχουν σχέση με τη μαγειρική. Γιαουρτάδικο και γαλακτοπωλείο διατηρούσε ο Αντωνάρας

Ζαχαροπλαστείο ο Ηπειρώτης Γιαννούσης.

Σημαντικό ρόλο στο γευστικό πλούτο του τόπου μας έπαιξε και ο ερχομός των προσφύγων στις αρχές του 20^ου αιώνα . Πήραν κι έδωσαν ιδέες και συνταγές αντάλλαξαν μυρωδικά  και μπαχαρικά. Και γευτήκαμε εν τέλει τις πλούσιες και ιδιαίτερες γεύσεις που έφεραν κυρίως οι νύφες του Δοξάτου μαζί με τα προικιά τους.

Ένα οδοιπορικό, ένα ταξίδι όχι μόνο στις συνταγές αλλά και στην ιστορία, στις παραδόσεις, τα έθιμα, στις γιορτές και στα πανηγύρια.

Ανατρέχει κανείς και θυμάται τις αναμνήσεις του Ηλία του Τσιτσιμπάση για φαγητά της κατοχής. Ο παραδοσιακός χαλβάς μετά το παστάλι του καπνού. Ο τζιγεροσαρμάς το Πάσχα.

Σε μια εποχή που η διατροφική παράδοση περιφρονείται σαν κάτι άχρηστο για τις σύγχρονες ανάγκες μας και η πλειοψηφία των νέων τρέφεται με φαστφουντ, η επιστροφή στην παράδοση του σπιτικού φαγητού και η άρνηση στην ευκολία της συσκευασμένης τροφής αποτελεί ένα είδος πολιτισμικής επανάστασης που προτείνει μια καινούρια αρχή.

Μαζί θα ανακαλύψουμε ακόμη την ιστορία της καθημερινότητας, Της περιπέτειας των υλικών, το αλισβερίσι των προϊόντων.

 Τα εργαλεία και τα μαγειρικά σκεύη.

Τί είναι το φανάρι. Αποθηκευτικό ντουλάπι, κρεμαστό, με τη σίτα στο πλάι για να παίρνουν αέρα τα φαγητά.

Η γη, οι μετακινήσεις, οι εμπορικές συναλλαγές, οι θρησκευτικές τελετουργίες, η θάλασσα, ακόμη η φτώχια και η αφθονία , προσδιόρισαν τις διατροφικές μας συνήθειες που βασίστηκαν πρώτα στη μνήμη και στη χρήση των εγχώριων αγαθών, ενώ πλουτίστηκαν με τα εισαγόμενα των γειτονικών τόπων,

Οι μετανάστες μας βέβαια μαζί με τις οικοσκευές τους έφεραν από τη Γερμανία και την Ευρωπαϊκή κουζίνα.

Αξίζει πραγματικά σήμερα να ρωτήσει και τους  οικονομικούς πρόσφυγες για συνταγές της πατρίδας τους. Πέρα από την ποικιλία και το δημοσιογραφικό ενδιαφέρον το φαγητό φέρνει πιο κοντά τους ανθρώπους.

Συνήθειες, προλήψεις με τις μυρωδιές του φαγητού.

Η εγκράτεια και η νηστεία στις θρησκευτικές μας παραδόσεις για λόγους εγκράτειας, άσκησης, αλλά και αποτοξίνωσης και υγείας, κυρίως όμως για λόγους φιλανθρωπίας αφού με το περίσσευμα θα χορτάσουν οι φτωχοί και οι πεινασμένοι.

Περιμένουμε λοιπόν την πρόσκλησή σας για καταγραφή