περί ιστορικής έδρας ο λόγος και μνημειακής τέχνης ή αλλιώς "ένας ήρως με παντούφλες"

Από το 2003 γράφω για την αναγκαιότητα του θεσμού
Αποτελεί μια μικρή δικαίωση των αγώνων των κατοίκων του Δοξάτου.
Ιστορικής απλά σημασίας και απόδοσης ελάχιστης τιμής της συμβολής τους στους αγώνες του έθνους.
Θα δοθεί δυνατότητα για κάποια συμβούλια στο ιστορικό Δημαρχείο Δοξάτου και φυσικά θα γίνονται δεκτοί επισκέπτες, ιδιαίτερα κατά τις μεγάλες επετείους του μαρτυρικού μας τόπου. Επιβάλλεται λοιπόν ο ιδιαίτερος σεβασμός στους χώρους και η αξιοποίηση όλου του κτιρίου και η προσβασιμότητα ακόμη και σε ανθρώπους με αναπηρία.
Και φυσικά παράλληλα εδώ και χρόνια ζητούμε το Κέντρο Μνήμης της βουλγαρικής θηριωδίας απέναντι στους κατοίκους της Αν. Μακεδονίας και Θράκης να γίνει στο Δοξάτο.
Σήμερα διαιρετικά και μόνο ακούμε διάφορα που αποπροσανατολίζουν. Ο λόγος γνωστός- δεν συμμετέχουμε έτσι στα μεγάλα θέματα και στις εξελίξεις. Και φυσικά δεν γίνεται τίποτα.
Αδύνατον να ιεραρχήσουμε στόχους, να υλοποιηθεί κάτι.
Και κάθε φορά σκάει μια "βόμβα" μόνο και μόνο για δημιουργία εντύπωσης
Μνημειακά έργα που φαντάζουν, δόξα και μεγαλείο! Δεν ξεχνάμε τους περσινούς στόχους της Δημοτικής Αρχής που άφησαν πάλι άφωνους του άξιους συνεργάτες. "Στο Δοξάτο ως άλλη Σιένα θα γίνονται οι ιπποδρομίες στην οδό Βενιζέλου" αφού φέρουμε τόνους χώμα για τον σκοπό αυτό" .
Ευτυχώς για μας αυτό το βιντεάκι δεν παίζει άλλο.
Σήμερα αλλάξαμε θέμα: έργα γλυπτικής, καλλιτεχνήματα μεγάλα για να τιμηθεί η θυσία των προγόνων μας" και αυτό γιατί εμείς οι άχρηστοι χρόνια τώρα δεν είχαμε μνημείο κατά τη γνώμη των επαϊόντων για το (1916-18 φωτογραφία επισυνάπτεται).
Και εμείς τώρα ψάχνουμε: άλλος για μάρμαρα, άλλος για καλλιτέχνη, άλλος για οικόπεδο! Φάτσα στο παλιό μπουζουκσίδικο,.... λάμψη, δόξα, αίγλη για το Δοξάτο.
΄Το γνωστό και πετυχημένο θεατρικό και αργότερα κινηματογραφικό έργο "ένας ήρως με παντούφλες" μου θυμίζει του Αλέκου Σακελλάριου.
Προσωπικά αγαπώ την τέχνη έχω αρχείο από τα έργα γλυπτικής στη Δράμα κατά τη δημιουργία τους, μιλώντας με τους καλλιτέχνες και ζητούσα τότε από τους τότε άρχοντες το γλυπτό με θέμα το άλογο για τον ιππόδρομο-Αντί αυτού έχουμε τον "Άτλαντα" να σηκώνει  το άχθος των κατοίκων του Δοξάτου.
Μελλοντικά σε μια εργασία και σεμινάριο με καλλιτέχνες θα μπορούσαμε να είχαμε και το ζητούμενο 3πλό σύμπλεγμα οβελίσκων που διακαώς επιθυμούμε με τα ονόματα των δικών μας ανθρώπων, ως ελάχιστη τιμή για τη θυσία τους. Γένοιτο!
Αστείο και μόνο κακόγουστο θα χαρακτήριζα την πρόταση να δοθεί το όνομα του προέδρου της χώρας σε δρόμο του Δοξάτου .